Rəsmiyyə Sabir
Sevgi və sayqı ilə anırıq…
…gecikməkdən qorxduğun üçün,
tələsmişdin
doğum günümü qutlamağa.
Bu görüşün sonuncu olacağını
hardan biləydik…
Sən
mənim dünyaya gəlişimə
sevinmişdin.
Mənsə sənin
dünyadan gedişinə
üzülürəm, Vətən qadın.
Ölümün soyuqluğu
yaman yandırdı bizi…
Sən həyatda
ən çox
ana torpağı sevirdin.
“Onu qoruyun”, deyirdin.
Biz bu gün
Səni
ana torpağa tapşırdıq.
Canından çox sevdiyin torpaq
Səni qorusun deyə…
Biz Səni
qoruya bilmədik…
Ana torpaq şadlığından
ağac qollarını götürüb oynadı.
Torpağın altı bayram edəndə
üstündə bir ana ağlayırdı…
Biz isə
qurumuş ağaclar kimiydik…
Bəlkə də ilk dəfə
rahat yatacaqsan.
Nə Vətən dərdi,
nə torpaq dərdi
qovmayacaq gözündən yuxunu.
Ömür boyu daşıdığı
tale yükündən yorulan qadın.
Təpədən dırnağa
sevgidən yoğrulan qadın –
Vətən qadın.
Ana torpaq,
bir lay-lay de!
Qoynunda rahat uyusun
Vətən qadın…
Mənbə: Azərbaycan.media