Üzünü görüncə mən bu dünyanın
Ərk yerim çox idi ərk eyləyincə,
Utandım səhvimi dərk eyləyincə.
Mən ki, bu dünyanı tərk eyləyincə
Gedib o dünyanı görüb qayıtdım.
Düzüydü, səhviydi – bu yolu getdim,
Qəlbimi düzlüyə su yolu etdim.
Qərib durna yolu, qu yolu etdim,
Gedib o dünyanı görüb qayıtdım.
Çəkdim hesabını hər ötən anın,
Gördüm uduzmuşam… daha nə danım…
Üzünü görüncə mən bu dünyanın
Gedib o dünyanı görüb qayıtdım.
Geriyə dönməyib neyləyəcəkdim?
Qayıtdım, bir özgə yolum yoxuydu.
Kimi öz yolundan eyləyəcəkdim?-
Yağışım, leysanım, dolum yoxuydu…
Uddum bu nahaqqı, ölümüm haqdı,
Gözümdə təəssüf şimşəyi çaxdı…
Yumruq vurmaq üçün çevrilib baxdım,
Qələmə dönmüşdü, qolum yoxuydu…
Nədən qorxuramsa
Nədən qorxuramsa – yol yoldaşımdı,
Nədən çəkinirəm – məndə yaşayır.
Məsələn, nəfəsim, məsələn, canım –
Hərəsi bir məzhəb, dində yaşayır.
Birinə doğmayam, mininə yadam,
Bir doğma imzayam, bir qərib adam.
Tanrı elə çaşıb, bilmir ki, adam
Kimdə unudulub, kimdə yaşayır…
Azərbaycan.media